وزن این شعر: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن ( رجز مثمن سالم ) میباشد .

در مورد قالب و قافیه این شعر بگویم که اصلا نخواستم خود را مقید کنم ( پیش خودمان بماند که اگر مقید بودم .. ضعفهایم نمود بیشتری داشت !! )

قالب این شعر را شاید بشود قطعه نامید.

قافیه را با وسواس شدید انتخاب کردم و خیر سرم !! و به ادعای خودم بداعتی زده ام.

قافیه این شعر در واقع نیم مصرع آخر ابیات است نه فقط یک کلمه یا نیمی از یک کلمه .واقفم که ایراد مبنایی بر این قافیه وارد است ولی میل به بداعتم را چه کنم ؟ و با لجبازی شدید خواستم که از واژه ای که  حرف آخرش  ( ه ) باشد به علاوه کلمه ربط ( را ) در پایان نیم مصرع اول تمام مصرعهای دوم استفاده کنم .

و برای این که شعر آهنگین تر شود تمام دو نیم مصرعهای ٬ مصرعهای اول تمام ابیات با هم ٬هم قافیه اند . این هم بداعتی دیگر !! باز هم بروید و بگویید این حقیر فلان است !!  

این شعر به قوانین و اصول شعر کلاسیک تا حدود زیادی مقید نیست و با همین سرکشی خواستم انتقام تمام قید و بندهای دین را از او بستانم .

اعتقادم این است که معشوق تمام نیاز عاشق است ...الله ٬ هو ٬ اهورامزدا ٬ ثروت و ... همه هیچند.

بر قبله ای کردم نماز٬ کانجا حرامست رقص و ساز          تسبیح و مهر ٬ سجاده را با دست خود آتش زدم

بر هر رهی تن داده ام ٬ صوفی شدم٬ دل باده ام               تن خسته تر این خرقه را با دست خود آتش زدم

دیدم چه ها از مرتدی ٬ نه از مرشَدی٬ پیر ردی !!                    آتشکده نی دیده را با دست خود آتش زدم

گاهی شوم بر گنج و مال ٬ گاهی زند تیغی ملال                دینار و درهم ٬ سکه را با دست خود آتش زدم

مستم هنوز از غمزه ات ٬ مخمور آن نازک لبت               جام و صراحی ٬ باده را با دست خود آتش زدم

صد ماه رخ گرد سرم ٬ بس لولیان دور و برم                    بیّا که من این جمله را با دست خود آتش زدم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مرشَد ~ شاگرد              رد = مبلغ و مجری دین زرتشت